Aktualności PK

  Eksperci Politechniki Krakowskiej znajdą się w Radzie Naukowo-Technicznej ds. budowy metra w Krakowie. Powołanie społecznego gremium specjalistów, którzy będą wspierać władze miasta w prowadzeniu tej historycznej inwestycji, ogłosił w poniedziałek 16 września 2024 r. prezydent miasta Aleksander Miszalski. 17-osobowej Radzie przewodniczył będzie rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Szarata, a członkami z PK będą także: prof. Kazimierz Furtak, prof. Tadeusz Tatara, prof. Magdalena Kozień-Woźniak, dr hab. inż. Maciej Szkoda, prof. PK oraz dr hab. inż. Jacek Chmielewski, prof. PK.   – Zaczynamy proces budowy metra. Jednym z pierwszych kroków jest powołanie przeze mnie Rady Naukowo-Technicznej ds. Budowy Metra – powiedział prezydent Aleksander Miszalski. Członkowie rady to fachowcy i eksperci w swoich dziedzinach, członkowie prestiżowych gremiów naukowych i doradczych, a zarazem praktycy zajmujący się metrem od lat. Rolą rady będzie opiniowanie zagadnień związanych z przygotowaniem, budową i eksploatacją metra oraz przygotowanie opracowań i ekspertyz istotnych dla budowy i eksploatacji metra w Krakowie. Rada będzie pracować społecznie. – Członkowie rady nie będą pobierać wynagrodzenia za spotkania i bieżące doradztwo, jednak większe, szczegółowe ekspertyzy i raporty mogą się odbywać na podstawie zawieranych umów – zaznaczył prezydent Miszalski.         Prof. Andrzej Szarata, rektor Politechniki Krakowskiej, który przewodniczy Radzie, podkreśla, że rada, jest skonstruowana tak, by każdy z jej członków odpowiadał za inny aspekt,  istotny przy budowie i funkcjonowaniu metra – począwszy od kwestii geologicznych, budowlanych, przez wpływy budowy i eksploatacji metra na ludzi i budynki w nich, wpływ inwestycji na zabytkową tkankę miasta i jego zagospodarowanie przesrtrzenne, przez kwestie transportowe – integracji metra z całym systemem komunikacji miasta, wyboru taboru, bezpieczeństwa eksploatacji, po kwestie społeczne i wreszcie ekonomiczne. – Budowa metra to wyjątkowo skomplikowany proces, nie sposób zdać się w nim na przeczucia. Wymaga specjalistycznej wiedzy z wielu dyscyplin wiedzy. Stąd skład Rady, która gromadzi wybitnych specjalistów w różnych dziedzinach. Swoimi kompetencjami pokrywają całość tematyki, wiążącej się z budowa metra. Rada nie ma jednak charakteru zamkniętego, w razie potrzeb mogą dołączać do niej kolejni specjaliści – mówi prof. Andrzej Szarata.   Ważne wsparcie Kraków otrzyma z Warszawy, w składzie Rady znaleźli się specjaliści związani z Metrem Warszawskim m.in. prezes spółki zarządzającej budową i działaniem metra w WarszawieJerzy Lejk. Zastępca prezydenta Krakowa Stanisław Mazur. przekazał, że obecnie finalizowane są prace nad raportem oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, prowadzona jest analiza potoków ruchu pasażerskiego (przez ekspertów Politechniki Krakowskiej) oraz analiza ekonomiczna. Ich zakończenie planowane jest na koniec 2024 roku. – W IV kwartale 2024 r. powołany zostanie zespół ds. budowy metra, a po uzyskaniu decyzji środowiskowej, na przełomie II i III kwartału 2025 r. ogłoszone zostanie zamówienie na opracowanie dokumentacji projektowej – przewiduje prezydent Stanisław Mazur.             Skład Rady Naukowo-Technicznej ds. Budowy Metra w Krakowie Prof. dr hab. inż. Andrzej Szarata – rektor Politechniki Krakowskiej (od 2023 r.), wcześniej dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej PK (2016-2021). Członek prestiżowych gremiów naukowych i doradczych oraz wielu rad naukowych, m.in: Metra Warszawskiego, Instytutu Kolejnictwa, Instytutu Techniki Budowlanej, Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Jest członkiem, m.in. Komitetu Transportu PAN, Komisji Budownictwa Oddziału PAN w Krakowie, Zespołu Zadaniowego ds. Wielkoskalowych Projektów Rozwojowych przy Komitecie Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN. Przewodniczy też Radzie Naukowej Euroregionu Karpackiego. Międzynarodowy ekspert w obszarach transportu, systemów komunikacyjnych, modelowania podróży, efektywności funkcjonalnej rozbudowy infrastruktury transportowej, ze szczególnym uwzględnieniem modernizacji linii kolejowych i układu drogowego. Prowadzi badania zachowań komunikacyjnych w obszarach zurbanizowanych, wykonuje prognozy ruchu na potrzeby rozbudowy dróg krajowych i wojewódzkich, a także analizy dokumentów planistycznych i strategicznych wielu polskich miast. Jako konsultant w dziedzinie transportu pracuje zarówno w kraju, jak i za granicą (Grecja, Dania, Niemcy, Ukraina, Stany Zjednoczone). Opracowywał modele transportowe polskich miast i regionów, m.in.: Wrocławia, Poznania, Gdańska, Rzeszowa, Warszawy, Krakowa, Kielc, województw mazowieckiego i małopolskiego. Realizował projekty transportowe (ponad 250), związane z badaniem efektywności funkcjonalnej inwestycji transportowych, w tym współfinansowanych przez UE (m.in. dotyczące rozbudowy systemu drogowego i tramwajowego w Gdańsku, Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, Olsztynie i Krakowie, także projekty rozwoju Szybkiej Kolei Aglomeracyjnej w Małopolsce czy studium wykonalności Kolei Dużych Prędkości w Polsce itp. Był głównym konsultantem w pracach nad budową modelu transportowego Polski, prowadzonych przez Centrum Unijnych Projektów Transportowych. W latach 2021-2024 przewodniczył Radzie Programowej ds. Rozwoju Systemu Transportowego Miasta Krakowa przy Prezydencie Miasta.   Prof. dr hab. inż. Kazimierz Furtak – Politechnika Krakowska, rektor PK w latach 2008-2016, wcześniej dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej dwóch kadencji, przewodniczący Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk (dwie ostatnie kadencje) oraz członek Sekcji Inżynierii Komunikacyjnej tego Komitetu. Przewodniczący Komisji Nauk Technicznych Polskiej Akademii Umiejętności (dwie kadencje). Specjalizuje się m. in: w zagadnieniach nośności i trwałości oraz bezpieczeństwa obiektów mostowych, w tym również tuneli, rozwiązań konstrukcyjnymi tuneli i technologii ich realizacji (współautor podręcznika „Podstawy budowy tuneli”). Zajmuje się także elementami wyposażenia tuneli, mającymi wpływ na bezpieczeństwo ich eksploatacji, prowadzi badania w zakresie zmęczenia materiałów konstrukcyjnych oraz zagrożenia korozyjnego w warunkach eksploatacji przy zróżnicowanych warunkach środowiskowych. Współpracował z projektantami tuneli na Słowacji w zakresie rozwiązań konstrukcyjnych i elementów wyposażenia. Brał aktywny udział w projektowaniu (jako weryfikator i częściowo projektant) wybudowanych już tuneli drogowych w Lalikach (tunel „Emilia” koło Zwardonia) oraz pod Luboniem (w ciągu „Zakopianki”). Obecnie konsultant projektu tunelu w ciągu obwodnicy Zabierzowa. Współorganizator kilku konferencji naukowo-technicznych dotyczących metra w Krakowie (od 1985 roku) i członek komitetów naukowych i organizacyjnych tych konferencji. Pełnił ważne, w tym, kierownicze funkcje w prestiżowych gremiach naukowych i branżowych, m.in: przewodniczącego Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych, członka Rady Doskonałości Naukowej oraz Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej, Komisji Budownictwa Oddziału Krakowskiego PAN, członka Rady Naukowej Instytutu Badawczego Dróg i Mostów. Jest członkiem Stowarzyszenia „Metro dla Krakowa” oraz stowarzyszenia „Społeczny Komitet Budowy Metra”. Przez trzy kadencje przewodniczył Radzie Programowej ds. Rozwoju Systemu Transportowego Miasta Krakowa przy Prezydencie Miasta.     Prof. dr hab. inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak – Politechnika Krakowska, dziekan Wydziału Architektury PK. Jest członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Urbanistyki i Architektury Polskiej Akademii Nauk Oddział w Krakowie, powołana przez Ministra Edukacji i Nauki do pełnienia funkcji eksperta Komisji Ewaluacji Nauki do oceny osiągnięć w ramach ewaluacji jakości działalności naukowej, członek International Federation for Theatre Research, Rady Doskonałości Naukowej w kadencji 2019-2023, Rady Naukowej Stowarzyszenia Euroregion Karpacki Polska, Gdańskiej Rady Architektury powołanej przez Prezydent Miasta Gdańska. Była członkiem Zespołu Zadaniowego ds. opracowania programu w zakresie gospodarki o obiegu zamkniętym dla Małopolski, powołanego uchwałą Zarządu Województwa Małopolskiego. Jest członkiem Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów oraz Kolegium Sędziów Konkursowych Stowarzyszenia Architektów Polskich. W działalności badawczej i twórczej koncentruje na zagadnieniach z zakresu kształtowania współczesnych obiektów kultury oraz znaczenia obiektów użyteczności publicznej dla jakości przestrzeni współczesnego miasta. Jest laureatką Stypendium Miasta Krakowa dla Młodych Twórców w dziedzinie architektury. Jest założycielką pracowni architektonicznej Kozień Architekci, autorów takich obiektów jak: Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu, Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna we Wrocławiu, Centrum Obsługi Odwiedzających Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, Pszczyńskie Centrum Kultury. Za działalność twórczą uzyskała szereg nagród i wyróżnień.     Prof. dr hab. inż. Tadeusz Tatara – Politechnika Krakowska, kierownik Katedry Mechaniki Budowli i Materiałów na Wydziale Inżynierii Lądowej PK. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu dynamiki konstrukcji budowlanych. Realizuje badania i projekty związane, m.in. z generowaniem drgań parasejsmicznych, ich propagacją oraz oceną wpływu tych drgań na obiekty budowlane i ludzi w nich przebywających, a w szczególności: analiz teoretycznych i doświadczalnych dotyczących uszkodzeń budynków murowych i żelbetowych w warunkach obciążeń kinematycznych i możliwych ich napraw oraz wzmocnień; ocen szkodliwości drgań przekazywanych z podłoża na budynki, badań wpływu drgań komunikacyjnych związanych z ruchem tramwajowym, jak i kolejowym, w tym metra. Jest współautorem dwóch obowiązujących polskich norm: PN-B-02170:2016-12. (Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na budynki) i PN-B-02171:2017-06. (Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkach). Obie normy są kluczowe w ocenach wpływów dynamicznych, diagnozach, a także pomocne do prognoz tych wpływów. Kierował wieloma projektami z zakresu ograniczania wpływów drgań komunikacyjnych od pociągów Metra Warszawskiego (II i III linia metra) na rzecz takich firm jak: ILF sp. z o.o., Gulermak sp. z o.o. Jest także wpółautorem systemu monitoringu na odcinkach II linii Metra Warszawskiego. Kierował projektami z zakresu ograniczania wpływów drgań komunikacyjnych od tramwajów na infrastrukturę powierzchniową w Warszawie (Balzola sp. z o.o., Progreg sp. z o.o.) i Krakowie – KST IV (Arcadis sp. z o.o.). Kierował projektami z zakresu ograniczania wpływów drgań komunikacyjnych od różnego typu pociągów w projektowanym i budowanym tunelu średnicowym w Łodzi na rzecz firmy PBDiM sp. z o.o., Metroprojekt sp. z o.o., ZNTK sp. z o.o. Brał udział w pracach badawczych związanych z transportem, finansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego („Nowe rozwiązanie podkładki podpodkładowej i tłumika szynowego do ochrony otoczenia drogi szynowej przed drganiami i hałasem”, „Innowacyjna hybrydowa konstrukcja przegród wibroizolacyjnych do ochrony środowiska przed drganiami transportowymi i z podobnych źródeł”). Przewodniczący Zarządu Polskiej Grupy Sejsmicznej Komisji Parasejmicznej, wiceprzewodniczący Komitetu Nauki Polskiego Związku Inżynierów Budownictwa, przewodniczący Komisji Nauki Polskiego Związku Inżynierów Budownictwa Oddział Małopolski.     Dr hab. inż. Maciej Szkoda, prof. PK – Politechnika Krakowska, kierownik Katedry Pojazdów Szynowych i Transportu Wydziału Mechanicznego PK. Specjalizuje się w zagadnieniach związanych z bezpieczeństwem, niezawodnością środków transportu szynowego oraz efektywnością przedsięwzięć taborowych z wykorzystaniem kosztów cyklu istnienia (Life Cycle Cost). W latach 2002–2024 główny wykonawca w 300 pracach B+R i ekspertyzach, związanych ze studiami techniczno-ekonomicznymi, optymalizacją procesu eksploatacji pojazdów szynowych, oceną ryzyka wprowadzenia do eksploatacji podsystemów strukturalnych oraz oceny zgodności nowych rozwiązań taborowych z obowiązującymi wymogami formalno-prawnymi. Na podstawie opracowanej metodyki oceny efektywności przedsięwzięć związanych z kształtowaniem potencjału przewozowego opartej na kryterium LCC i charakterystykach niezawodności środków transportu wykonane zostały kompleksowe strategie techniczno-ekonomiczne odnowy parku pojazdów trakcyjnych lub przedsięwzięcia dotyczące podwyższenia efektywności realizacji procesu eksploatacji u największych polskich przewoźników kolejowych: PKP Cargo S.A., PKP LHS Sp. z o.o. czy CTL Logistics Sp. z o.o. Zrealizowane prace B+R pozwoliły również wytyczyć prawidłowe kierunki rozwoju dla największych polskich firm, produkujących i modernizujących pojazdy szynowe. W latach 2019–2021 był kierownikiem zespołu odpowiedzialnego za realizację dwóch etapów taborowych w ramach projektu „Studium wykonalności szybkiego, bezkolizyjnego transportu szynowego w Krakowie” (projekt CEF nr 2016-PL-TM-0026-S):1. „Analiza techniczna w zakresie możliwości realizacyjnych wskazanych wariantów inwestycyjnych” (w ramach pkt 7. SIWZ: Analiza techniczna: koncepcja, w zakresie technicznych możliwości realizacyjnych wskazanego podsystemu transportu),2. „Analiza i ocena efektywności środków transportu szynowego dla wybranych wariantów inwestycyjnych” (w ramach pkt 9. SIWZ: Plan realizacji zadań oraz kosztorys).Jest rzeczoznawcą Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) w zakresie pojazdów szynowych, ekspertem Polskiego Naukowo-Technicznego Towarzystwa Eksploatacyjnego (PNTTE) oraz ekspertem zewnętrznym w zakresie certyfikacji pojazdów szynowych w TÜV Rheinland Polska. Jest też członkiem Komitetu Transportu oraz Komitetu Inżynierii Produkcji PAN.     Dr hab. inż. Jacek Chmielewski, prof. PK – Politechnika Krakowska oraz Auburn University w Alabamie (USA). Międzynarodowy ekspert w dziedzinie planowania systemów transportowych, modelowania podróży, analiz i prognoz ruchu drogowego oraz pasażerskiego transportu zbiorowego. Jego prace obejmują analizy kosztów i korzyści zarówno na poziomie miejskim, jak i krajowym. Od 2019 roku pełni funkcję eksperta Centrum Unijnych Projektów Transportowych, zajmując się budową i zarządzaniem czterostopniowym Krajowym Zintegrowanym Modelem Ruchu. Jest współautorem licznych opracowań badawczo-rozwojowych zamawianych przez NCBiR oraz NCHRP w USA. Jego prace realizowane są na zamówienie Departamentów Transportu Kalifornii, Florydy, Alabamy, Rhode Island i Montany. Należy do Sekcji Inżynierii Komunikacyjnej PAN, jest członkiem US-Poland Trade Council oraz Dyrektorem IT w Poland in Silicon Valley Center w Palo Alto, Kalifornia. Jego badania koncentrują się na analizach ruchu i zachowań transportowych, w tym z użyciem dużych zbiorów danych (w tym GSM i z sondowania pojazdów) na potrzeby analiz transportowych. Specjalizuje się w prognozach ruchu dla rozbudowy dróg krajowych, w tym dróg szybkiego ruchu oraz wojewódzkich, a także w analizach planistycznych i strategicznych dokumentów dotyczących rozwoju transportu publicznego w polskich miastach, ze szczególnym uwzględnieniem kolei, metra i tramwajów. Jest autorem licznych koreferatów dotyczących zastosowania modeli ruchu w analizach transportowych, w tym dla budowy metra w Krakowie, warszawskiego modelu transportowego oraz modelu opracowanego na potrzeby CPK. Współtworzył modele transportowe dla polskich miast i województw. Zrealizował ponad 420 projektów transportowych, w tym m.in. dla budowy centralnego odcinka II linii metra w Warszawie oraz badania efektywności funkcjonalnej inwestycji transportowych, zwłaszcza współfinansowanych przez UE. Projekty te obejmowały rozbudowę systemów drogowych i publicznego transportu zbiorowego, w tym kolejowego w GOP, tramwajowego m.in. w Łodzi, Wrocławiu, Warszawie (w tym linii do Wilanowa) oraz Krakowie.   oraz   Prof. dr hab. inż. Tadeusz Słomka – Akademia Górniczo-Hutnicza, rektor AGH w latach 2012-2020. Przez 12 lat kierował Katedrą Geologii Ogólnej, Ochrony Środowiska i Geoturystyki, pełnił funkcje prodziekana i dziekana Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska oraz prorektora AGH. Wybitny geolog i ekspert w dziedzinie sedymentologii formacji osadowych Karpat fliszowych. Autor i współautor ponad 240 publikacji naukowych, współautor 6 skryptów i książek oraz redaktor 9 książek poświęconych problematyce geologii złożowej, modelowaniu matematycznemu złóż kopalin użytecznych (Cu, pierwiastków promieniotwórczych, Zn i Pb, węgla kamiennego i brunatnego, diatomitów, iłów kaolinowych i surowców skalnych) i sedymentologii, paleogeografii i geotektoniki głębokomorskich osadów klastycznych. Wielokrotnie prezentował wyniki swoich badań na krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych, m.in. w Austrii, Czechach, Słowacji, Włoszech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Grecji, Meksyku, Japonii, USA, Australii. Jego prace dotyczyły geologii Karpat fliszowych, Pienin, Niżu Polskiego, Górnośląskiego Zagłębia Węglowego, regionu krakowskiego, Ukrainy, Słowacji i Wietnamu. Jest założycielem i prezydentem International Association for Geotourism, był przewodniczącym Rady Naukowo-Przemysłowej Instytutu Autostrada Technologii i Innowacji oraz Przewodniczącym Rady Związku Uczelni InnoTechKrak. Stał na czele Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, był też przewodniczącym Komisji ds. Innowacyjności i Współpracy z Gospodarką KRASP oraz prezesem ZG Akademickiego Związku Sportowego. Uhonorowany tytułami doktora honoris causa przez Shibaura Institute of Technology, Politechnikę Lwowską, Przykarpacki Uniwersytet Narodowy w Iwano-Frankiwsku, Wschodnioeuropejski Narodowy Uniwersytet w Łucku oraz Narodowy Uniwersytet Techniczny w Dnipro, Profesor Honorowy Politechniki Wrocławskiej, Narodowego Technicznego Uniwersytetu Nafty i Gazu w Iwano-Frankiwsku, Międzynarodowego Uniwersytetu Humanitarno-Technicznego w Szymkencie oraz Narodowej Akademii Nauk Republiki Kazachstanu.     Dr inż. Jerzy Lejk - Prezes Zarządu Metro Warszawskie sp. z o. o (od 2006 r.), wcześniej członek Zarządu Metra Warszawskiego (od 2003 r.) i zastępca dyrektora w firmie (od 2002 r.). Zajmuje się w spółce zagadnieniami rozbudowy metra i jego eksploatacji. Specjalizuje się w problematyce przygotowania i realizacji liniowych projektów transportowych. Do największych realizacji z jego udziałem należy „Budowa metra w Warszawie”, przygotowana i nadzorowana przez Metro Warszawskie sp. z o. o jako Inwestora Zastępczego. Wraz z zespołem, przygotował i zrealizował inwestycje warszawskiego metra: - „Bielański odcinek I linii metra w Warszawie” (4 kilometry tuneli, 4 stacje wraz z multimodalnym węzłem komunikacyjnym „Młociny”); - „Druga linia metra w Warszawie” (18 kilometrów tuneli, 18 stacji wraz z niezbędną infrastrukturą podziemną), aktualnie koordynuje kolejne elementy M2 (3 stacje , 3 kilometry tuneli) wraz z nową stacją techniczno- postojową (obszar inwestycji 44 ha); - „Pociągi dla M1 i M2” - zakup 72 sześciowagonowych , nowoczesnych pociągów metra dla obsługi ruchu pasażerskiego na M1 i M2 ( wartość zakupów ok 2,7 mld pln).W latach 2013–2019, jako przedstawiciel Polski, zasiadał w Radzie ds. Polityki w Międzynarodowej Unii Transportu Publicznego (UITP) pełniąc funkcję Członka „Policy Board”. Jest członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk, Zarządu Podkomitetu Budownictwa Podziemnego Polskiego Komitetu Geotechniki, prowadzi działalność dydaktyczno-badawczą w Zakładzie Geotechniki, Mostów i Budowli na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej.     Dr hab. Jarosław Kaczmarek, prof. UEK – Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, dr hab. nauk ekonomicznych w dyscyplinie ekonomia, profesor uczelni w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw UEK. Jego zainteresowania naukowe, aktywność i kompetencje zawodowe koncentrują się w obszarze zarządzania finansami i kreacji wartości, efektywności inwestycji, analizy ekonomicznej oraz predykcji zagrożeń oraz przemian i efektywności struktur. Autor, współautor i redaktor naukowy ponad 250 publikacji, realizator ponad 40 projektów i programów badawczych oraz innych aktywności badawczych. Autor ponad 200 projektów w obszarze analiz ekonomicznych i finansowych, oceny efektywności inwestycji, finansowania rozwoju, rachunku kosztów i controllingu oraz szacowania wartości i wycen. Członek Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa, członek Polskiego Naukowo–Technicznego Towarzystwa Eksploatacji w Warszawie. Dyplomowany rzeczoznawca TNOiK w zakresie inwestycji, finansów i kosztów. Członek zespołów eksperckich powołanych przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwo Rozwoju, Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii, Zarząd Województwa Małopolskiego – Centrum Zaawansowanych Technologii i Rozwoju oraz realizator i kierownik zespołów w wyłonionych projektach. Stały współpracownik i ekspert podmiotów doradztwa i konsultingu, w tym konsultant firm doradczych m.in. Morgan Grenfell, EVIP Int., BRE Corporate Finance. Wykładowca akademicki w obszarach analizy i diagnostyki ekonomicznej, zarządzania finansami przedsiębiorstw, controllingu, analizy finansowej, rynków i instrumentów finansowych, efektywności inwestycji, rachunku kosztów i rachunkowości zarządczej.     Dr. hab. Marta Smagacz-Poziemska, prof. UJ – Uniwersytet Jagielloński, dyrektorka Instytutu Socjologii UJ. Socjolożka, ekspertka w zakresie interdyscyplinarnych i aplikacyjnych badań nad miastem, przestrzenią i lokalnymi społecznościami. Prowadziła badania dotyczące m.in. rewitalizacji, postaw nastolatków wobec sąsiedztwa, miejskiego centrum i galerii handlowych, procesów wytwarzania różnic i granic w wielkomiejskich osiedlach oraz praktyk życia codziennego w mieście. Wyniki badań publikowała w monografiach wydanych m.in. przez Wyd. Naukowe Scholar, WUJ, Palgrave McMillan, Pisa University Press oraz w czasopismach m.in. Futures, Geographical Research, East European Politics and Societies and Culture, International Journal of Social Research Methodology. Obecnie (2022-26) kierowniczka projektu NCN pt. “Normalność w warunkach niepewności. Perspektywa prakseologiczna w badaniach (re)produkcji 'normalnego' życia miejskiego”. W latach 2015-2017 wicekoordynatorka, a 2017 – 2021 koordynatorka 37. Research Network - Urban Sociology w European Sociological Association (ESA); w latach 2017-2021 członkini Scientific Advisory Board w JPI Urban Europe. Członkini Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. W okresie 2020–2021 wicekoordynatorka Zespołu Wykonawczego the Society of the Future w ramach Inicjatywa Doskonałości IDUJ. Od ponad 20 lat – w roli ekspertki, badaczki, moderatorki – współpracuje z lokalnymi, regionalnymi i międzynarodowymi instytucjami publicznymi oraz organizacjami pozarządowymi. Od 12 lat współorganizuje – wraz z Wydziałem Architektury Wnętrz ASP, Wydziałem Architektury PK, Katedrą Wibroakustyki AGH i Wydziałem Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ - studenckie międzydyscyplinarne warsztaty projektowe „Nowa Przestrzeń”.     Prof. dr hab. inż. Andrzej Chudzikiewicz – Uniwersytet Radomski, Wydział Transportu, Elektrotechniki i Informatyki (wcześniej związany z Politechniką Warszawską, m.in. prodziekan i dziekan Wydziału Transportu, kierownik Zakładu Podstaw Budowy Urządzeń Transportowych), członek Rady Naukowo-Konsultacyjnej przy Zarządzie Metra Warszawskiego. Specjalizuje się w zagadnieniach modelowania i symulacji dynamiki pojazdów szynowych oraz ich konstrukcji i budowy. Kierował kilkunastoma projektami badawczymi, realizowanymi wspólnie z polskimi producentami pojazdów szynowych, dotyczącymi budowy prototypów pojazdów (tramwaje, elektryczne zespoły trakcyjne, wagony), finansowanymi ze środków krajowych i unijnych. Projekty te zakończyły się wdrożeniami, zbudowane pojazdy są obecnie eksploatowane przez Zarządy Transportu Publicznego w takich miastach: jak Warszawa, Bydgoszcz, Elbląg oraz operatorów w transporcie kolejowym (PKP IC, Koleje Mazowieckie, Koleje Śląskie). W latach 2007-2015 reprezentował Polskę w Komitecie Programowym Transport i Areonautics UE. Współpracuje, jako konsultant, z zespołem konstruktorów Katedry Budowy Pojazdów Uniwersytetu w Zilinie. Członek Komitetu Transportu PAN (od 5-ciu kadencji), Ukraińskiej Akademii Transportu, Rady Naukowej Uniwersytetu w Zilinie (Słowacja) oraz rad naukowych prestiżowych czasopism naukowych w kraju i zagranicą. Przewodniczy zespołowi Editorial Board czasopisma Transport Problems. Jest, od 2010 roku, przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Kolejnictwa w Warszawie oraz przewodniczącym Rady Naukowo-Konsultacyjnej przy Prezesie Metra Warszawskiego, a od 2021 r. ekspertem w Urzędzie Transportu Kolejowego.     Prof. dr hab. inż. Franciszek Tomaszewski – Politechnika Poznańska, Instytut Transportu Wydziału Inżynierii Lądowej i Transportu. Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Pojazdów Szynowych „TABOR” w Poznaniu, członek Rady Naukowej Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w Warszawie, członek Rady Naukowo-Konsultacyjnej Metra Warszawskiego. Specjalizuje się w badaniach trwałości i niezawodności pojazdów szynowych, niezawodności i trwałości silników spalinowych pojazdów szynowych i samochodowych, diagnostyce wibroakustycznej silników spalinowych lokomotyw, badaniach relacji pomiędzy niezawodnością złożonego obiektu mechanicznego a parametrami sygnału drganiowego, badaniach dotyczących odwzorowania luzów par kinematycznych złożonych obiektów mechanicznych w wybranych parametrach sygnału drganiowego. Zajmuje się badaniami i oceną poziomu drgań i hałasu generowanego przez kolejowe pojazdy szynowe, tramwaje i transport samochodowy oraz oddziaływaniem środków transportu na środowisko. Jego prace dotyczą też oceny stanu nawierzchni kolejowej oraz prognozowania uszkodzeń powierzchni tocznej szyn pod kątem efektywnego utrzymania infrastruktury torowej w celu minimalizacji ryzyka i zwiększenia poziomu bezpieczeństwa.  Brał udział w realizacji 58 prac badawczych w tym, jako kierownik trzech grantów badawczych KBN, kierownik czterech grantów promotorskich KBN, jako główny wykonawca w dwóch grantach rozwojowych oraz w 14 grantach badawczych KBN i NCBiR. Opublikował ponad 200 prac w tym: 3 książki, 2 monografie. Organizator konferencji naukowych „Pojazdy Szynowe”. Był sekretarzem Zarządu Sekcji Pojazdów Szynowych SIMP, sekretarzem Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Technicznej, członkiem Zespołu Diagnostyki – Sekcji Podstaw Eksploatacji Komitetu Budowy Maszyn PAN, członkiem Komitetu Transportu PAN, przewodniczącym Zespołu Technik Transportu Szynowego – Sekcji Technicznych Środków Transportu Komitetu Transportu PAN.     Prof. dr hab. iż. Anna Siemińska-Lewandowska – Politechnika Warszawska, kierownik Zakładu Geotechniki, Mostów i Budowli Podziemnych Instytutu Dróg i Mostów Wydziału Inżynierii Lądowej PW. Ekspert międzynarodowy, w latach 2014 – 2018 członek Zarządu Executive Council w International Tunnelling and Underground Space Association ITA-AITES, reprezentuje Polskę w Zgromadzeniu Ogólnym tej organizacji. Od wielu lat przewodnicząca Podkomitetu Budownictwa Podziemnego Polskiego Komitetu Geotechniki PKG oraz wiceprezydent PKG. Jest ekspertem Komisji Europejskiej w ramach Joint Research Center ”Design of Underground Structures” i współautorem raportu opublikowanego przez tę Komisję. Konsultowała dla Generalnej Dyrekcji Budowy Metra realizację I linii metra w Warszawie. Od początku budowy II linii prowadziła nadzór naukowy nad odcinkiem centralnym i przedłużeniem w kierunku wschodnim i zachodnim. Brała udział m. in. w opiniowaniu założeń programu funkcjonalno-użytkowego II linii metra, projektu tuneli metra pod Wisłą, projektów stacji na odcinku centralnym oraz prowadziła analizy przejścia tuneli TBM II linii pod I linią, pod tunelem Wisłostrady. Jest członkiem Rady Naukowo-Konsultacyjnej Metra Warszawskiego. Brała udział w realizacji wielu tuneli drogowych w Warszawie (POW), Gdańsku i Świnoujściu, a obecnie kolejowych (Łódź – tunel średnicowy i tunel KDP). Członek zespołu opracowującego na zlecenie PAN Wrocław założenia techniczno- ekonomiczne i program funkcjonalny budowy sieci metra we Wrocławiu. Autorka ponad 150 publikacji z zakresu budownictwa podziemnego oraz analiz dotyczących oddziaływania budowy tuneli TBM i głębokich podziemi wysokich budynków na otoczenie i istniejące tunele (metra, drogowe, kolejowe). Członek Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN od 2008 r , sekretarz Naukowy, członek Prezydium, a obecnie wiceprzewodnicząca w kadencji 2024-2027. Członek Sekcji Geotechniki i Infrastruktury Podziemnej KILiW PAN.     Prof. dr hab. Tomasz Komornicki – Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN (kierownik Zakładu Przestrzennego Zagospodarowania) oraz Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie (Wydział Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej). Specjalista w zakresie geografii społeczno-ekonomicznej, gospodarki przestrzennej, powiązań funkcjonalnych, planowania transportu, ewaluacji projektów i programów transportowych, współpracy transgranicznej. Przewodniczący Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN. Wieloletni stały współpracownik Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej. W latach 2010-2011 członek międzynarodowego zespołu przygotowującego Agendę Terytorialną Unii Europejskiej 2020, w latach 2006-2011 członek zespołu ekspertów opracowujących Koncepcję Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030. Kierownik Zespołu do opracowania Wskaźnika Międzygałęziowej Dostępności Transportowej, wykorzystywanego powszechnie w ewaluacji projektów transportowych na poziomie krajowym i regionalnym. Brał udział w opracowaniu regionalnych planów transportowych województw podkarpackiego (2015, 2020; kierownik zespołu), podlaskiego (2015, 2018, 2021-2022; kierownik zespołu), warmińsko-mazurskiego (2021-2022, kierownik zespołu) i lubuskiego (2015). Współwykonawca Strategii Rozwoju Obszaru Metropolitalnego Gdańsk-Sopot-Gdynia (2014). Członek Komitetu Monitorującego programu Interreg Polska Słowacja 2021-2027 (reprezentant PAN, KRASP oraz Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego). Kierownik lub uczestnik ponad 70 krajowych i międzynarodowych projektów badawczych, w tym Horyzont 2020, ESPON, INTERREG; kierownik 12 projektów Narodowego Centrum Nauki. Członek Naukowej Rady Statystycznej GUS. Członek Rady Metropolitalnej przy Zarządzie Stowarzyszenia Metropolia Warszawa. Członek Komitetu Nauk Geograficznych PAN, a także Rady Naukowej Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN.     Dr hab. inż. Marek Pawlik, prof. IK – Instytut Kolejnictwa, zastępca dyrektora ds. interoperacyjności kolei, przewodniczący Komitetu Technicznego PKN/KT 138 ds. kolejnictwa PKN, przewodniczący Komitetu Technicznego PKN/KT 61 ds. elektrycznego wyposażenia trakcyjnego, przewodniczący Centrum wymiany i analizy cyberbezpieczeństwa kolei (ISAC‑kolej). Ekspert w europejskich pracach dla standaryzacji technicznej rozwiązań kolejowych realizowanych przez: Europejski Instytut Badań Kolejowych (ERRI), Międzynarodowy Związek Kolei (UIC) i Grupę Użytkowników Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (EEIG ERTMS UG), Zrzeszenie dla Interoperacyjności Kolei (AEIF), Europejską Agencję Kolejową (ERA) oraz europejskie i polskie organizacje normalizacyjne (CEN, CENELEC oraz PKN). Członek Sekcji Sterowania Ruchem w Transporcie oraz Sekcji Elektromobilności i Transportu Autonomicznego Komitetu Transportu PAN, Sekcji Inżynierii Komunikacyjnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, oraz Sekcji Trakcji Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk. Ekspert w licznych projektach badawczo-rozwojowych, w tym w zakresie: bezpieczeństwa eksploatacji pojazdów wodorowych, migracji do sprzęgów cyfrowych, interfejsów w systemach sterowania ruchem, wyzwań i szans powiązanych z rozwojem nowych technologii transportu po predefiniowanych torach jazdy. Jego główne obszary kompetencji i działalności to: bezpieczeństwo w transporcie szynowym (bezpieczeństwo techniczne, bezp. ruchu, ochrona, cyberbezpieczeństwo); interoperacyjność kolei (infrastruktura INF, zasilanie ENE, sterowanie i łączność CCT/CCO, tabor RST, telematyka); systemy sterowania ruchem, bezpiecznej kontroli jazdy i łączności (w tym w szczególności ERTMS/ETCS oraz ERTMS/GSM-R oraz REC/Radiostop); procesy oceny zgodności WE i weryfikacji WE zgodnie z regułami prawa europejskiego (składniki i podsystemy INF, ENE, CCO, CCT oraz RST); procesy certyfikacji typów i weryfikacji zgodności z typami zgodnie z regułami prawa polskiego (budowle i urządzenia objęte świadectwami dla rozwiązań technicznych stosowanych w transporcie szynowym). Współautor europejskich specyfikacji technicznych, autor licznych artykułów i podręczników.     Prof. dr hab. inż. Krzysztof Tajduś – Akademia Górniczo-Hutnicza (od 2023 r.), wcześniej związany z Instytutem Mechaniki Górotworu Polskiej Akademii Nauk oraz Technische Universität Bergakademie Freiberg w Niemczech. Specjalista zajmujący się zagadnieniami budownictwa podziemnego, mechaniki skał i gruntów, międzynarodowy ekspert w zakresie wpływu prac podziemnych, w tym szczególnie tunelowych na powierzchnię i obiekty budowlane. Autor oraz współautor ponad 90 ekspertyz, projektów z zakresu geomechaniki i budownictwa podziemnego, wykonywanych w kraju (ok. 50) i na świecie (ponad 40), m.in. w Niemczech, Republice Czeskiej, Holandii, Francji. Wielokrotnie pełnił funkcję eksperta zewnętrznego opiniującego projekty techniczne w zakresie wstrząsów i zmian ukształtowania powierzchni terenu spowodowanego prowadzonymi pracami podziemnymi w Holandii i Niemczech. Autor i współautor ponad 100 książek, monografii i publikacji naukowych związanych z zagadnieniami, mechaniki skał i gruntów oraz budownictwa tunelowego, wydawanych w Polsce i na świecie. W latach 2021, 2022 i 2023 wyróżniony przez prestiżową listę najbardziej wpływowych ludzi nauki na świecie opracowanej przez analityków z Uniwersytet Stanforda, Elsevier i firmy SciTech Strategies. Wykładowca na uczelniach polskich (m.in. AGH, Politechnice Śląskiej, Akademii Morskiej w Szczecinie) i zagranicznych (m.in. Northeastern University - Chiny, Uniwersytet Binh Duong – Wietnam) z zakresu geomechaniki, geotechniki i budownictwa tunelowego. Członek m.in. Komisji ds. Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym, Komitetu Górnictwa PAN, Rady Doskonałości Naukowej przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Pełni funkcję przewodniczącego Sekcji Wyzwań i Kierunków Rozwoju Górnictwa PAN. Zasiada w międzynarodowych stowarzyszeniach związanych z budownictwem podziemnym, m.in. Society of Mining Professors, International Society for Rock Mechanics.     Dr hab. Bartłomiej Marona, prof. UEK - Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, kierownik Katedry Ekonomiki Nieruchomości i Procesu Inwestycyjnego, członek zarządu European Real Estate Society. Dyrektor studiów podyplomowych „Szacowanie nieruchomości” w Krakowskiej Szkole Biznesu UEK, prowadzonych wspólnie z Colliers i MSRM. Specjalizuje się w tematyce zarządzania nieruchomościami, zarządzania publicznego, zarządzania procesem inwestycyjnym, finansów lokalnych oraz rynku mieszkaniowego. Stypendysta amerykańskiego programu James R. Webb Foundation of the American Real Estate Society (Monterey, USA, 2009) i jednocześnie członek American Real Estate Society. Uczestnik wielu staży naukowych i dydaktycznych m.in.: The Marshall Bennett Institute of Real Estate Roosevelt University w USA (2014), Uniwersytet Marmara (2007), ISCTE Business Scholl (2008), Riga International School of Economics and Business Administration (2009), Uniwersytet Ekonomiczny w Wiedniu (2011), Uniwersytet w Maladze (2014, 2015, 2016, 2017), Uniwersytet Juraja Dobrili w Puli (2018), Uniwersyt w Alicante (2023), Al Balqa Applied University (2024). Członek redakcji dwóch czasopism naukowych: (i) Świat Nieruchomości, oraz (ii) Entrepreneurial Business and Economics Review. Posiada duże doświadczenie praktyczne jak i dydaktyczne w zakresie doradztwa nieruchomościowego.     (mas/krakow.pl)   Zobacz także film Krakow.pl z ogłoszenia powołania Rady       {fastsocialshare}  

  1 września br. minister Nauki Dariusz Wieczorek powołał nowy skład Zespołu doradczego do spraw infrastruktury badawczej. Wśród specjalistów reprezentujących środowisko naukowe z całego kraju jest dr hab. inż. Grzegorz Milewski, prof. PK z Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej.     Na początku września sekretarz stanu w MNiSW prof. dr hab. inż. Marek Gzik wręczył powołania nowym członkom Zespołu doradczego do spraw infrastruktury badawczej. Podczas pierwszego posiedzenia w kadencji 2024-2028 powiedział: – Przed Państwem ważne i odpowiedzialne zadanie. Do Zespołu zaprosiliśmy reprezentantów różnych dyscyplin naukowych. To pozwoli na to, by projekty były oceniane przez osoby odpowiednio przygotowane merytorycznie i posiadające doświadczenie w danym obszarze. Do najważniejszych zadań Zespołu doradczego do spraw infrastruktury badawczej należy ocena wniosków o przyznanie środków finansowych na inwestycje związane z działalnością naukową oraz na utrzymanie unikatowej w skali kraju aparatury naukowo-badawczej lub stanowiska badawczego, a także infrastruktury informatycznej mającej istotne znaczenie dla realizacji polityki naukowej państwa.    W skład Zespołu doradczego do spraw infrastruktury badawczej został powołany dr hab. inż. Grzegorz Milewski, prof. PK. Jest on kierownikiem Zespołu Mechaniki Doświadczalnej i Biomechaniki w Katedrze Mechaniki Stosowanej i Biomechaniki M1. Jego działalność naukowo-badawcza oraz publikacyjna skoncentrowana jest wokół inżynierii biomedycznej, metod doświadczalnych mechaniki konstrukcji i materiałów, biomateriałów i reologii materiałów polimerowych. Przynależy do wielu organizacji zawodowych i akademickich takich jak np.: European Society of Biomechanics, Polskie Towarzystwo Biomechaniki (członek Zarządu), Polskie Towarzystwo Inżynierii Medycznej, Sekcja Biomechaniki Komitetu Mechaniki PAN, Sekcja Mechaniki Eksperymentalnej Komitetu Mechaniki PAN.   Pełen skład Zespołu doradczego do spraw infrastruktury badawczej dostępny jest na stronie https://www.gov.pl/web/nauka/wreczenie-powolan-czlonkom-zespolu-doradczego-ds-infrastruktury-badawczej         (AM, jg)           Na zdjęciu dr hab. inż. Grzegorz Milewski, prof. PK odbierający Nagrodę Rektora dla Nauczycieli Akademickich za 2021 r./ 9.12.2022 / Fot. Jan Zych     {fastsocialshare}

  Katastrofy spowodowane tornadami i huraganami, trzęsienia ziemi, akustyka w środowisku, regulacje prawne oraz przyszłość inżynierii wiatrowej. To kilka ważnych  tematów jakie pojawią się na jubileuszowej, 10. edycji International Conference on Enviromental Effects of Buildings and People: Actions, Influences, Interactions, Discomfort (EEBP X). Międzynarodowe grono specjalistów weźmie udział w wykładach i sesjach plenarnych traktujących o najistotniejszych tematach wpływu środowiskowego na człowieka oraz jego otoczenie. Pozna też nowe możliwości badawcze Laboratorium Aeordynamiki Środowiskowej Politechniki Krakowskiej.       – Konferencja dotyczy istotnych zagadnień z zakresu wpływów środowiskowych, z którymi borykają się współcześni ludzie mieszkający na terenach silnie zurbanizowanych. – mówi dr inż. Maciej Pilch z Laboratorium Inżynierii Wiatrowej Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej, sekretarz Komitetu Organizacyjnego 10. edycji wydarzenia.     Obrady rozpoczną się wtorek 17 września i potrwają do czwartku. Głównym celem konferencji jest umożliwienie przedstawienia prac i wymiany doświadczeń z zakresu wpływów środowiskowych na budowle i ludzi w różnych grupach tematycznych. Naukowcy omówią np. działania i katastrofy spowodowane huraganami, tornadami, trąbami powietrznymi i wodnymi. Omówią kwestie akustyki budowlanej i środowiskowej oraz zastosowanie CFD w działaniach środowiskowych. Podejmą też wątek kodeksów, norm i standardów, a więc normalizacji wpływów środowiskowych na budynki i ludzi. Inne tematy, które pojawią się w czasie konferencji, obejmują: Kombinacje i interakcje wiatru i innych działań środowiskowych (inżynieria śniegowa, unoszenie deszczu i piasku przy wietrze) Wpływy środowiskowe na budowle i konstrukcje (działanie wiatru, obciążenie śniegiem, narastanie lodu i obciążenie lodem, działania termiczne pochodzenia klimatycznego i technologicznego itp.) Lokalne działania wiatru na dachy i pokrycia Nowe techniki pomiarowe wpływów środowiskowych na budowle i ludzi Komfort wiatrowy przechodniów i komfort środowiskowy ludzi w budynkach i ich otoczeniu Ograniczenie rozprzestrzeniania się smogu i zanieczyszczeń powietrza oraz przewietrzanie miast Wpływy termiczne i pożarowe na budynki i konstrukcje Sposoby ograniczania nadmiernego oddziaływania środowiska na budynki i ludzi Energetyka wiatrowa i elektrownie wiatrowe Przepływy wiatru nad złożonym terenem Część obrad odbędzie się na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej, większość spotkań zaplanowanych w programie konferencji odbędzie się w Laboratorium Aerodynamiki Środowiskowej WIL PK. Dodatkowym celem wydarzenia jest zaprezentowanie  międzynarodowemu środowisku naukowemu zajmującemu się wpływami środowiskowymi na budowle i ludzi nowego budynku Laboratorium Inżynierii Wiatrowej. Znajdują się tam m.in. unikatowe w skali świata tunele aerodynamiczne: tunel aerodynamiczny energetyki wiatrowej i aerodynamiki budowli (TA1), tunel aerodynamiczny klimatyczny - inżynierii środowiska (TA2) oraz tunel aerodynamiczny wizualizacji przepływów (TA3), których możliwości przedstawią specjaliści z Laboratorium Inżynierii Wiatrowej WIL PK, organizator konferencji.     Współorganizatorami są Polskie Stowarzyszenie Inżynierii Wiatrowej i Polska Grupa Inżynierii Śniegowej (we współpracy z Międzynarodowym Stowarzyszeniem Inżynierii Wiatrowej). Przewodniczącym komitetu naukowego konferencji jest prof. dr hab. inż. Andrzej Flaga z Laboratorium Inżynierii Wiatrowej Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej.      

  Kilka dni temu sportowych emocji dostarczyli nam pracownicy Politechniki Krakowskiej biorący udział w sztafetowym biegu charytatywnym Poland Business Run. Nie zamierzają oni jednak spocząć na laurach i  już jutro wystartują w 8. PKO Biegu Charytatywnym rozgrywanym na stadionie WKS Wawel Kraków.     PKO Bieg Charytatywny to wydarzenie, które odbywa się jednocześnie w dwunastu miastach w całej Polsce. Bieg ma charakter sztafetowy. Drużynę tworzy pięć osób, z których każda musi pokonać co najmniej jedno okrążenie. Wśród nich będzie drużyna złożona z pracowników Politechniki Krakowskiej. W biegu wystartują: dr inż. Tomasz Majka (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej), dr inż. Karolina Kula (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej), dr hab. inż. Katarzyna Bialik-Wąs (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej), dr inż. Anton Pashkevich (Wydział Inżynierii Lądowej) oraz mgr inż. Dorota Markiewicz-Roszak (Centrum Transferu Technologii). Bieg ma charakter charytatywny. W tym roku Fundacja PKO Banku Polskiego przekaże darowiznę na wsparcie psychologii oraz psychiatrii dzieci i młodzieży.   Warto przypomnieć, że kilka dni temu pracownicy PK wzięli udział także w innym wydarzeniu sportowym, którego celem jest pomoc innym. 8 września br. wystartowali oni w sztafetowym biegu charytatywnym Poland Business Run. Ta największa charytatywna sztafeta biznesowa w Polsce w sportowej rywalizacji łączy pracowników różnych firm i instytucji, a jej najważniejszym celem jest pomoc osobom z niepełnosprawnością ruchową oraz po mastektomii.   Podczas tegorocznego Poland Business Run w Krakowie spotkało się 13 tys. biegaczy, a około 28 tys. uczestników wystartowało wirtualnie (z aplikacją) z różnych miejsc na całym świecie. Dzięki środkom zebranym z opłat startowych pomoc uzyskało 120 osób po amputacjach i z innymi problemami w obrębie narządów ruchu oraz po mastektomii, a kolejne wnioski beneficjentów są rozpatrywane.   Reprezentacja Politechniki Krakowskiej w Poland Business Run to członkowie Amatorskiej Drużyny Biegowej, którzy pod wodzą dr. inż. Tomasza Majki w Poland Business Run wystartowali już po raz piąty. W zawodach udział wzięły trzy drużyny:   I NUMER STARTOWY 645 dr inż. Tomasz Majka (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej) dr hab. inż. Magdalena Malinowska (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej) dr hab. inż. Katarzyna Bialik-Wąs (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej) dr hab. inż. Katarzyna Bizon, prof. PK (Prorektor ds. Kształcenia i Współpracy z Zagranicą) dr hab. inż. Maria Kurańska, prof. PK (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej)   II NUMER STARTOWY 889 mgr inż. Łukasz Gaża (Wydział Informatyki i Telekomunikacji) dr hab. inż. Małgorzata Miastkowska (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej) dr inż. Karolina Kula (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej) dr inż. Tomasz Majka (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej) mgr Wioleta Wiecheć (Centrum Transferu Technologii)   III NUMER STARTOWY 1001 mgr Dawid Gacek (Centrum Transferu Technologii) mgr Monika Sieradzka (Centrum Transferu Technologii) mgr inż. Dorota Markiewicz-Roszak (Centrum Transferu Technologii) dr inż. Augustyn Lorenc (Wydział Mechaniczny) mgr Monika Mól (Biblioteka Politechniki Krakowskiej)   Tego typu zawody mają charakter charytatywny i to właśnie niesienie pomocy innym jest ich najważniejszym celem. Jednak takie wydarzenia bez wątpienia służą także integracji pracowników, promocji aktywności fizycznej i work-life balance.      Fotorelacja z 13. edycji Poland Business Run       Na zdjęciu uczestnicy 13. Poland Business Run / Fot. Jan Zych  

  Jak z warszawskich doświadczeń z budową metra może skorzystać Kraków? Tramwaj, metro, premetro – jak je porównać na podstawie przykładów różnych miast? Co o zachowaniach transportowych mieszkańców Krakowa mówią najnowsze badania? Jak na zmianę zachowań komunikacyjnych wpływa uruchomienie nowych przystanków w aglomeracjach? Te między innymi zagadnienia podejmują transportowi eksperci z całej Polski podczas rozpoczętej w krakowskiej TAURON Arenie 2-dniowej konferencji naukowo-technicznej pt.  “Aktualne Problemy Transportu Zbiorowego w Miastach i Aglomeracjach PTZ’ 2024”. W kluczowych wystąpieniach prezentują się eksperci Politechniki Krakowskiej, w tym rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Szarata, który dokonał też oficjalnego otwarcia obrad.   – Na problematykę transportu zbiorowego patrzymy dwutorowo. Po pierwsze staramy się optymalnie poprawić efektywność działania systemu transportu zbiorowego, który już mamy. Chodzi o punktualność, dostępność i jakość taboru. Druga sprawa to kwestia planistyczna, czyli rozważania na temat tego w jakim kierunku komunikacja zbiorowa powinna się rozwijać. Niesłychanie ważnym jest, aby te rozważania łączyć z przemyślanym planowaniem przestrzennym. To znaczy: musimy ustalić kierunki rozwoju miasta i dostosować do tego sukcesywnego rozwoju infrastrukturę transportową. – mówi prof. dr hab. inż. Andrzej Szarata, rektor Politechniki Krakowskiej.         Pierwszy dzień konferencji upłynął pod znakiem rozważań na temat metra. Uczestnicy wysłuchali referatów związanych z tym systemem komunikacji w kontekście planów, by rozpocząć budowę takowego w Krakowie. Następnie zestawiono te plany z doświadczeniami warszawskimi. Pierwszy referat  – na temat premetra  – wygłosił dr inż. Marek Bauer, prorektor Politechniki Krakowskiej, specjalista w zakresie planowania systemów transportowych i modelowania sieci transportowych. Dr Bauer postawił pytanie czy premetro jest „produktem metropodobnym”, czy może jednak „złotym środkiem” między szybkością i dostępnością miejskiego transportu zbiorowego.   – Największą zaletą premetra jest możliwość stworzenia uniwersalnego systemu łączącego tunele tramwajowe z siecią naziemną, a więc możliwość przeciwdziałania stanom wynikającym na przykład z jakichś awarii oraz elastycznego kształtowania linii. Powiązanie tych dwóch światów powinno być moim zdaniem utrzymane nawet w sytuacji konwersji na metro. Musimy myśleć o takich rozwiązaniach metra, które także będą uniwersalne. Dzisiaj jesteśmy w stanie wymyślić sobie właściwie dowolny pociąg metra, który będzie mógł korzystać z infrastruktury tramwajowej, bo może być zasilany w ten sam sposób co tramwaje i chyba w taki sposób możemy podchodzić do tej ewolucji. – mówił w trakcie konferencji dr inż. Marek Bauer.   W dalszej kolejności uczestnicy i uczestniczki wysłuchali referatów opowiadających o procesie realizacji studiów wykonalności rozwoju metra w Warszawie i doświadczeń z tym związanych. Eksperci dokonali też analizy porównawczej systemów metra, premetra oraz tramwajów na przykładach różnych miast. Pojawił się również temat elektromobilności, związanych z nią wyzwań i korzyści.   Jutro, tj. w piątek o godzinie 11:00 dr hab. inż. Jacek Chmielewski, prof. PK, pracownik Katedry Systemów Transportowych na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej przedstawi wyniki ankiet, jakie przeprowadził w ramach badania zachowań transportowych mieszkańców Krakowa w 2023 roku. Analogiczne badania są prowadzone w Łodzi przez tamtejszych specjalistów w kontekście stricte kolejowym i również zostaną zaprezentowane w TAURON Arenie. Uczestnicy konferencji pochylą się też m.in. nad problematyką pomiarów frekwencji pasażerskiej w XXI wieku, integracji biletowej pomiędzy różnymi przewoźnikami na przykładach aglomeracji krakowskiej i łódzkiej czy infrastrukturą przystankową w Małopolsce. Wpływ nowych przystanków w aglomeracjach na zmianę zachowań komunikacyjnych mieszkańców tych aglomeracji omówi między innymi dr inż. Aleksandra Ciastoń-Ciulkin, zastępczyni kierownika Katedry Systemów Transportowych na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej.   Organizatorami konferencji są: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej Oddział w Krakowie oraz Katedra Systemów Transportowych w Politechnice Krakowskiej. – Ta konferencja to doskonała okazja do przekładania wiedzy z nauki na praktykę. Są tu pracownicy Politechniki Krakowskiej, są inżynierowie, zarządcy systemów transportowych i służby bezpieczeństwa. W związku z tym dyskusja jest atrakcyjna, merytoryczna i wielotorowa. – mówi prof. dr hab. inż. Wiesław Starowicz z Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej, przewodniczący komitetu naukowo-programowego konferencji.   Pełny program konferencji - tutaj.  (jp) Fot. Jakub Paduch

  W czasach, gdy cyberprzestępcy z łatwością mogą wykorzystać pojedyncze, podatne urządzenie do ataku na kluczowe procesy całej firmy, ignorowanie bezpieczeństwa teleinformatycznego to zbyt kosztowne ryzyko. Laboratorium EY, wyposażone w systemy testowania automatyki przemysłowej, dostarczane przez Politechnikę Krakowska i ABB pokazuje, jak skutecznie zabezpieczać firmowe systemy elektroenergetyczne przed cyberatakami. Nad innowacyjnym rozwiązaniem pracował  Łukasz Sołtysek z Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej  Politechniki Krakowskiej.     Choć wygląda na niepozorną szafę instalacyjną, opracowany we współpracy Politechniki Krakowskiej i firmy ABB, zestaw prototypowy kryje w sobie potężne możliwości. Może symulować pole niskiego i średniego napięcia, a także realizować w praktyce różne scenariusze ataków hakerskich na poszczególne urządzenia, które w systemach zasilająco-sterujących są niczym kostki domina. Jednak głównym przeznaczeniem tej instalacji jest uświadamianie menedżerów i operatorów czym w istocie są cyberzagrożenia. Taka wiedza może w przyszłości uchronić całe biznesy – szczególnie te w branży przemysłowej – przed wielomilionowymi stratami.     Instalacja znajduje się w laboratorium w warszawskiej siedzibie jednej z największych firm doradczych na świecie – EY. Ideą projektu jest stworzenie przestrzeni szkoleniowej dla osób decyzyjnych w dużych przedsiębiorstwach, w której będzie można zobaczyć, jak powinien działać bezpieczny system zasilania czy sterowania procesem – a także poznać podstawowe dobre praktyki i skutki ich nieprzestrzegania. To ukazanie Przemysłu 4.0 od strony zabezpieczeń, standardów komunikacyjnych i zapobiegania incydentom.     W efekcie pracownicy z różnych sektorów przemysłu mogą przekonać się w praktyce, że nawet drobne błędy w infrastrukturze systemu elektroenergetycznego to prosta droga do poważnych, destabilizujących działalność cyberataków – niczym przewrócenie pierwszego klocka w całym układzie domina.     W warunkach kontrolowanych     – Kluczowa dla dostarczenia klientom wartości z użyciem laboratorium jest możliwość odtwarzania rzeczywistych środowisk w stopniu, w którym zarówno przeprowadzający testy (etyczni hakerzy), jak i operator środowiska uznają za dostatecznie reprezentatywny. W dzisiejszych warunkach, gdzie sieci firm przemysłowych łączą w sobie wiele różnych technologii, takich jak korporacyjne systemy IT, systemy automatyki przemysłowej, urządzenia internetu rzeczy czy chmura, wymaga to ciągłych inwestycji i współpracy z producentami oraz środowiskami naukowymi – mówi Leszek Mróz, Partner EY odpowiedzialny za usługi bezpieczeństwa dla przemysłu.     Na potrzeby tego projektu, w laboratorium Wydziału Inżynierii Elektrycznej  i Komputerowej Politechniki Krakowskiej, stworzono prototyp szafy wyposażonej w szeroki wachlarz aparatury niskich i średnich napięć firmy ABB, m.in. zabezpieczenie polowe z funkcjami sterowania, wyłącznik z funkcjami zarządzania energią czy też moduły cyfrowe niskiego napięcia do monitorowania i kontroli instalacji elektrycznej, dostosowane do najwyższych standardów bezpieczeństwa. Urządzenia odgrywają ważną rolę w systemie elektroenergetycznym zakładów i nieruchomości komercyjnych.     Goście laboratorium będą mogli zobaczyć, co się wydarzy, jeśli np. osoba niepowołana zyska w danym obiekcie dostęp do określonych elementów systemu albo gdy założenia podstawowe całego systemu zostaną źle skonfigurowane. Możliwa będzie również symulacja braku tzw. funkcjonalności redundantnej, czyli sytuacji, w której dane urządzenie nie będzie zabezpieczone drugim. A to wszystko w bezpiecznych, kontrolowanych warunkach, w których błąd nic nie kosztuje.     Instalację można stale rozbudowywać, tworząc na przykład dualny system na wzór rozwiązań działających w stacjach elektroenergetycznych. Podobny układ powstał już na Politechnice Krakowskiej. Inną możliwością, braną już pod uwagę przez naukowców, jest podłączenie dodatkowego urządzenia, które w normalnych warunkach mogłoby zakłócić sygnał GSM (przy pomocy tego sygnału synchronizowana jest np. aparatura stacji energetycznych).     Budować świadomość   Nowoczesny przemysł i inteligentne budynki komercyjne są w coraz większym stopniu zdigitalizowane i zautomatyzowane. Niestety, obok ogromnych korzyści, stwarza to też szereg zagrożeń. Cyfrowe urządzenia sterujące, połączone ze sobą bazy danych czy też mniej lub bardziej zaawansowane sensory i sterowniki są narażone na cyberataki. Wielu przedstawicieli wyższego kierownictwa wskazuje na niską świadomość cyberzagrożeń wśród pracowników lub na ogólny brak zainteresowania kwestią ochrony danych i systemów. To pokazuje, że minimalizowanie cyfrowych niebezpieczeństw w biznesach warto zacząć od praktycznej edukacji i testów na żywym organizmie.     – Na skutek dynamicznej cyfryzacji, systemy wykorzystywane w nowoczesnych fabrykach czy energetyce są coraz bardziej złożone, a jednocześnie w coraz większym stopniu skomunikowane. W przypadku menedżerów istotne jest to, aby zrozumieć, dlaczego należy aktywnie działać w zakresie zabezpieczenia tych systemów. W ten sposób decydenci będą mogli budować przedsiębiorstwo bardziej odporne na cyberataki – mówi mgr inż. Łukasz Sołtysek, kierownik projektu z Politechniki Krakowskiej.     – Menedżerowie i operatorzy pracujący na co dzień w rzeczywistości Przemysłu 4.0 nie muszą być ekspertami w zakresie cyberbezpieczeństwa, ale powinni znać jego podstawy i rozumieć konsekwencje zagrożeń – dodaje Radosław Dudzik, odpowiedzialny za rozwiązania cyfrowe w biznesie Elektryfikacji ABB w Polsce. – Nie chodzi o to, aby przekazywać tu kompleksową wiedzę, lecz aby budować ogólną świadomość. Prototyp dostarczonego rozwiązania ma realizować ten cel w sposób empiryczny.     Raporty producentów rozwiązań bezpieczeństwa wykazują wzrost liczby wykrywanego złośliwego oprogramowania na komputerach sterujących systemami przemysłowymi. Najczęściej atakowane przez cyberprzestępców branże w Europie to produkcja, usługi biznesowe, finansowe i konsumenckie oraz energetyka. Luki w bezpieczeństwie systemów IT i OT mogą prowadzić do paraliżu produkcji, strat finansowych i reputacyjnych, a nawet destabilizacji łańcuchów dostaw. Cyberataki na dużą skalę mogą w sposób bezpośredni wpływać na bezpieczeństwo całych państw.         Na zdjęciu:  Zestawy prototypowe, wyposażone w systemy testowania automatyki przemysłowej, pokazują jak skutecznie zabezpieczać firmowe systemy elektroenergetyczne przed cyberatakami. Oparte na nich laboratorium działa już w firmie EY, jest też nadal rozwijane na PK     /Fot. archiwum PK    

  Owoce modelowego przykładu  współpracy środowiska naukowego z partnerami gospodarczymi zaprezentowała podczas 24th World Canals Conference w Bydgoszczy dr inż. Marta Łapuszek z Politechniki Krakowskiej. Ekspertka Katedry Geoinżynierii i Gospodarki Wodnej Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki uczestniczyła w eksperckiej ocenie rewitalizacji węzła wodnego Krapkowice, wykonywanej przez PBW Inżynieria z Wrocławia na zlecenie Wód Polskich. - Efekty rewitalizacji udowadniają, że kontekst ekologiczny i ekonomiczny są możliwe do pogodzenia przy realizacji tak wymagających projektów jak nadawanie drogom wodnym nowych funkcjonalności z poszanowaniem środowiska – mówi naukowczyni.       Mottem przewodnim tegorocznego spotkania naukowców oraz gospodarzy i użytkowników śródlądowych dróg wodnych z całego świata były wyzwania związane ze zrównoważoną rewitalizacją kanałów wodnych z korzyścią dla środowiska. Miejsce obrad nie było przypadkowe. Kanał Bydgoski, będący częścią  Międzynarodowej Drogi Wodnej E70, świętuje 250-lecie powstania. Żegluga śródlądowa od wieków pełniła istotną funkcję gospodarczą i kulturową w dziejach ludzkości. Na przestrzeni wieków przechodziła wiele transformacji związanych ze zmieniającymi się kierunkami rozwoju  cywilizacyjnego. – Obecnie, w obliczu zmieniających się kierunków klimatycznych, ekologicznych i urbanistycznych drogi wodne mogą wciąż przynosić liczne korzyści gospodarcze, społeczne i edukacyjne. Tym bardziej, że nowoczesne technologie mogą pomóc w ich rewitalizacji. Wymiana doświadczeń naukowców z projektantami  wykorzystującymi nowe narzędzia jest ważne szczególnie w projektach, w których koniecznie trzeba uwzględniać nie tylko korzyści ekonomiczne, ale i uwarunkowania ekologiczne  – mówi dr  inż. Marta Łapuszek.     Aspekty te podkreślali prelegenci i dyskutanci podczas trzech konferencyjnych paneli  tematycznych w Bydgoszczy: ,,Człowiek i jego aktywność”, ,,Woda, dziedzictwo i turystyka” oraz ,,Ekologia i technologia”. W ostatnim referat pt.  ,,Wybrane realizacje projektowe na stopniach wodnych Odrzańskiej Drogi Wodnej” przedstawiła ekspertka PK. Na przykładzie przebudowanego i zrewitalizowanego węzła wodnego „Krapkowice” pokazała, że współpraca naukowa może wspierać działania inwestorów i wykonawców na rzecz rozwoju zbilansowanego transportu rzecznego.     Podczas konferencji badaczka PK zaprezentowała doświadczenia zespołu specjalistów z PBW Inżynieria (reprezentowanego przez: mgr. inż. Janusza M. Filipczyka, mgr. inż. Pawła Doradę, mgr. inż. Dawida Kędzię), w którego pracach uczestniczyła. – Projekt zrealizowany na zlecenie Wód Polskich przez PBW Inżynieria jest przykładem na to, że przebudowa istniejącej śluzy, budowa drugiej i przystosowanie obu do wymogów klasy V śródlądowej drogi wodnej nie musi kolidować z szeroko pojętymi wymogami przyrodniczymi i krajobrazowymi – podkreśla ekspertka. Realizując projekt zadbano  o utrzymanie szerokiego pasa 200-letnich dębów, zastosowanie ciągów komunikacyjnych z nawierzchnią przepuszczalną, konstrukcją syfonu umożliwiającego przeprawę rybom. Ponadto zadbano o istniejący zabytek hydrotechniki, którym jest tzw. ,,stara śluza” zaprojektowana jeszcze w czasach Pruskich w  1850 roku, wpisana do rejestru zabytków województwa opolskiego. – Śluza została zrewitalizowana wraz z jej elementami technicznymi, a eksponowane stare zabytkowe wrota będą stanowić atrakcję turystyczną. Istotnym elementem projektu było zrównoważone podejście do ukształtowania przestrzeni wokół obiektu z   minimalizacją efektów oddziaływania budowli na środowisko – zaznacza dr inż. Marta Łapuszek.     Wsparcie Politechniki Krakowskiej w tak istotnej kwestii dla inwestycji w Krapkowicach, jaką była ocena ingerencji w środowisko przyrodnicze, to wynik podpisanej w 2022 r. umowy o współpracy naukowo-technicznej między uczelnią a PBW Inżynieria. – Dzięki porozumieniu mogliśmy wymieniać się opiniami i doświadczeniami w zakresie oceny przydatności wdrażanych nowatorskich rozwiązań technicznych – podkreśla specjalistka WIŚiE.     Jak opisują Wody Polskie w ramach modernizacji stopnia wodnego w Krapkowicach przebudowano istniejącą komorę śluzy pociągowej, powstała też nowa śluza pociągowa o długości 190 m i szerokości 12 m wraz z wyposażeniem technicznym, mechanicznym i hydraulicznym, spełniająca wymagania standardów europejskiej drogi wodnej.  Wykonane na obiekcie prace pozwalają na znaczne zaoszczędzenie wody oraz energii wykorzystywanej w czasie śluzowania. W ramach modernizacji powstały również nowa sterownia i awanporty, odcinkowo przełożono także koryto potoku Sonia, na którym wybudowano syfon. Projekt ten to największa od 100 lat inwestycja w Krapkowicach. Celem projektu, współfinansowanego ze środków unijnych, jest rozwój śródlądowej drogi wodnej na Odrze oraz usprawnienie niskoemisyjnych systemów transportu przyjaznych środowisku. Wykonane prace zapewniają bezawaryjność obiektów oraz ich niezawodność, umożliwiającą bezpieczną i bezproblemową żeglugę śródlądową – dla załóg jednostek pływających i obsługi śluzy.     (m)             Na zdjęciach:   1. Dr inż. Marta Łapuszek podczas prezentacji referatu na World Canal Conference, Bydgoszcz 2024 / Fot. archiwum dr inż Marty Łapuszek   2. Śluza Krapkowice na Odrze – awanport górny z widocznymi pozostawionymi 200-letnimi dębami / Fot. dr inż Marta Łapuszek   3. Śluza Krapkowice na Odrze – komora nowej śluzy / Fot. dr inż Marta Łapuszek        {fastsocialshare}

    We wtorek i środę, a więc 27 i 28 września w Auditorium Maximum UJ przy ul. Krupniczej 33 odbędzie się – organizowany przez Fundację Edukacyjną „Perspektywy” – Krakowski Salon Maturzystów. Udział w wydarzeniu wezmą przedstawiciele Politechniki Krakowskiej.   Stoisko PK będzie zlokalizowane w sali wystawowej na II piętrze gmachu przy Krupniczej. To okazja do lepszego poznania PK i jej oferty edukacyjnej, zasad rekrutacji oraz tych aspektów, które przyszłych studentów interesują najbardziej. Ponadto, uczestnicy otrzymają materiały z przydatnymi informacjami dotyczącymi PK i kierunków studiów. Na tegorocznych maturzystów i wszystkich zainteresowanych czekać będą pracownicy Działu Promocji i Działu Kształcenia, którzy chętnie odpowiedzą na wszystkie pytania. Stoisko Politechniki będzie dokładnie oznaczone.    27 września o godz. 10.00 w inauguracji Krakowskiego Salonu Maturzystów (Duża Aula) weźmie udział rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Białkiewicz. Wcześniej, o godz. 9.30 w Małej Auli Auditorium Maximum odbędzie się prezentacja dotycząca Politechniki Krakowskiej, jej oferty i możliwości, które uczelnia stwarza swoim studentom. Wystąpienie przygotował Dział Promocji PK. Prezentacja na temat Politechniki została zaplanowana także w drugim dniu – 28 września (godz. 9.30).    Szczegóły dotyczące Krakowskiego Salonu Maturzystów, w tym plan stoisk, tutaj.            W tym tygodniu również uczniowie z Rzeszowa będą mieli okazję spotkać się z przedstawicielami PK podczas tamtejszego Salonu Maturzystów (29-30 września, Politechnika Rzeszowska, Aleja Powstańców Warszawy 12). We wrześniu PK uczestniczyła też w targach kieleckich (Kielecki Salon Maturzystów – 6 września) oraz gliwickich (Śląski Salon Maturzystów – 19-20 września). Ponadto, Dział Promocji i pracownicy naukowi Wydziału Architektury wzięli udział w Dniu Otwartym Uczelni Partnerskich, który został zorganizowany 24 września przez I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Śniadeckiego w Siemianowicach Śląskich.    (bk)     Na zdjęciach, Krakowski Salon Maturzystów (27.09.2022 r.) / fot. Jan Zych         {fastsocialshare}

    Na Politechnice Krakowskiej trwają prace nad wykrywaczem deepfake’ów w treściach wideo, audio i obrazach. Rozprzestrzeniane m.in. w Internecie, zwłaszcza w mediach społecznościowych, fałszywe materiały tego typu stają się coraz bardziej niebezpieczne. Mogą być narzędziem cyberprzestępstw, a także politycznej walki i społecznych manipulacji. Naukowcy Politechniki Krakowskiej do walki z deepfake’ami chcą użyć ich … własnej broni – nowoczesnych technik opartych na sieciach neuronowych i metodach uczenia głębokiego. Prace nad projektem pt. „Detekcja zmanipulowanych treści audio-wideo w celu ochrony przed rozprzestrzenianiem wiadomości o charakterze deepfake” prowadzone są w ramach I konkursu „Infostrateg” Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Zespół z PK otrzymał na nie dofinansowanie w wysokości blisko 4 mln zł.   – Zakładamy, że te same lub pokrewne metody uczenia maszynowego, które są wykorzystywane do produkcji treści typu deepfake, mogą być użyte do detekcji zmanipulowanych treści – mówi kierownik projektu dr hab. inż. Michał Bereta, prof. PK z Wydziału Informatyki i Telekomunikacji Politechniki Krakowskiej. W finale prac jego zespołu powstanie automatyczny system do weryfikacji treści typu obraz/dźwięk/wideo, z którego będą mogli korzystać m.in. pracownicy mediów, redakcje, agencje PR i inne podmioty, chroniące wizerunek swoich klientów i produktów, portale internetowe i społecznościowe, policja i inne służby zapewniające bezpieczeństwo, także organizacje pozarządowe i wszyscy zainteresowani sprawdzaniem wiarygodności treści. – Stworzymy narzędzie, które będzie w stanie szybko ocenić, czy badany materiał – zdjęcie, materiał wideo, materiał audio – jest autentyczny, zmanipulowany, czy też całkowicie wykreowany za pomocą metod generatywnych. Wykrywacz może mieć formę prostego w obsłudze serwisu internetowego, który oceni dany materiał albo konkretny adres internetowy i wszystkie dostępne pod nim materiały graficzne, wideo i audio. Można też będzie stale monitorować dany adres internetowy albo – chroniąc konkretną osobę przed atakami typu deepfake – pojawiające się w sieci materiały z jej udziałem – mówi Michał Bereta.     Deepfake – co to jest?   Zjawisko deepfake jest stosunkowo nowe – datowane na rok 2017, gdy użytkownik internetowego forum Reddit o nazwie „deepfakes” zapoczątkował niechlubny trend udostępniania filmów pornograficznych, w których zamiast twarzy aktorek umieszczano twarze znanych celebrytek. Do osiągnięcia tego efektu użyte zostały nowoczesne techniki oparte na sieciach neuronowych i metodach uczenia głębokiego. Już wcześniej, po zaproponowaniu w roku 2014 sieci GAN (Generative Adversarial Networks), czyli modeli będących w stanie generować nowe obrazy, pojawiły się niesamowite możliwości zastosowań sieci neuronowych w wirtualnych manipulacjach treściami. Sztandarowym przykładem była możliwość preparowania zdjęć ludzi, którzy nigdy nie istnieli (łatwy dostęp do serwisu z takimi zdjęciami, ułatwia np. tworzenie fałszywych kont w serwisach społecznościowych).    Obecnie najczęściej jako deepfake rozumie się jakąkolwiek nieprawdziwą informację, która rozprzestrzenia się wirusowo zazwyczaj poprzez media społecznościowe bądź kanały medialne niezbyt dbające o weryfikację źródeł dystrybuowanych przez siebie informacji. W bardziej wąskim i specjalistycznym znaczeniu, termin ten opisuje zawartość medialną, zazwyczaj video lub audio, która wygenerowana została z wykorzystaniem metod obliczeniowych sztucznej inteligencji (SI), nowoczesnych metod uczenia głębokiego. Nazwa deepfake wzięła się z połączenia „deep learning” (ang. głębokie uczenie)  oraz „fake”(fałszywy).     „Fałszywką” w demokrację   – W ostatnich latach użycie nowoczesnych metod obliczeniowych SI lawinowo się rozpowszechniło, również na obszary związane ze sceną i życiem politycznym. To sprawia, że problematyka deepfake została zauważona szerzej – zarówno w mediach, jak i w świadomości decydentów politycznych oraz różnego rodzaju organizacji dbających o porządek społeczny. Dostrzegać zaczęto wiele zagrożeń, nie tylko możliwość osobistego zniesławienia, jak w przypadku zmanipulowanych filmów pornograficznych, ale również możliwość wykorzystania tego typu materiałów do nieczystej gry politycznej, a nawet zakłócania procesu wyborczego w krajach demokratycznych – mówi prof. Bereta.    Naukowe zainteresowanie  wypracowaniem metod rozpoznawania deepfake’ów pojawiło się wcześniej, zaraz za technikami wytwarzania takich materiałów audio/wideo. Za tym idzie z kolei zainteresowanie rynku komercyjnymi rozwiązaniami do detekcji deepfake’ów. W skali światowej pojawiają się pierwsze próby oferowania usług weryfikacji treści, ale – m.in. ze względów bezpieczeństwa pracujące nad nimi firmy – nie upubliczniają szczegółów implementacyjnych swoich modeli detekcyjnych. – Produkty tego typu jak wykrywacz, nad którym pracujemy w Krakowie, pozostają często w zasobach państw, w których powstają – podkreśla ekspert Politechniki. – W naszym rozwiązaniu zaproponujemy unikatowe techniki obliczeniowe, na rynku polskim nie są znane jeszcze rozwiązania odpowiadające naszemu funkcjonalnością i dostępnością.      Naukowa broń do detekcji   W narzędziu do detekcji deepfaków naukowcy z PK zamierzają zastosować nie tylko sieci neuronowe, lecz również opracować specjalne lokalne deskryptory, optymalizację rozwiązań z wykorzystaniem ewolucyjnych algorytmów optymalizacyjnych oraz rozwiązania hybrydowe. – Elastyczna implementacja modeli detekcyjnych pozwoli na ich zintegrowanie z zewnętrznymi rozwiązaniami za pomocą specjalnego API. Rozwiązanie nie będzie miało charakteru zamkniętego. Nawet po zakończeniu prac nad projektem modele detekcyjne będą mogły być dostosowywane do nowych rodzajów materiałów deepfake poprzez analizowanie nowych danych trenujących – zapowiada prof. Michał Bereta.    W projekcie planowany jest rozwój metod wykrywania materiałów deepfake, zarówno w postaci pojedynczych obrazów, jak i nagrań wideo. Wykorzystane w tym celu zostaną różne metody uczenia maszynowego, nie tylko sztuczne sieci neuronowe. Planowane jest również wykorzystanie algorytmów wykrywania anomalii, jak również wykorzystanie ewolucyjnych algorytmów w celu optymalizacji lokalnych deskryptorów obrazów, tak by opracowane w ten sposób deskryptory były bardziej skuteczne w wykrywaniu charakterystycznych błędów i niedociągnięć metod generowania materiałów deepfake.            Trwa wyścig zbrojeń   Naukowcy Politechniki Krakowskiej prognozują, że podobnie jak pomiędzy twórcami wirusów komputerowych oraz autorami programów antywirusowych trwa nieustający wyścig zbrojeń, tak podobna sytuacja będzie miała miejsca pomiędzy twórcami materiałów deepfake a badaczami SI, którzy będą się starali opracować jak najlepsze metody ich wykrywania. – Pojawienie się głośnych medialnie przypadków prób groźnego wykorzystania fałszywych materiałów w celu walki politycznej, zniesławienia bądź oszustwa czyni nasz projekt jeszcze bardziej pożądanym rynkowo – uważa prof. Michał Bereta.    Prace nad projektem pt. „Detekcja zmanipulowanych treści audio-wideo w celu ochrony przed rozprzestrzenianiem wiadomości o charakterze deepfake” prowadzone są w ramach I konkursu „Infostrateg” Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Zespół naukowców z Politechniki Krakowskiej (dr hab. inż. Michał Bereta, prof. PK, dr inż. Paweł Jarosz, dr Adam Marszałek, wspierani przez dr. hab. Pawła Karczmarka, prof. Politechniki Lubelskiej) otrzymał na nie dofinansowanie w wysokości blisko 4 mln zł. Głównym celem badań naukowych i prac rozwojowych w ramach programu „Infostrateg” jest rozwój polskiego potencjału SI poprzez opracowanie rozwiązań wykorzystujących sztuczną inteligencję i blockchain, a mających bezpośrednie zastosowanie w praktyce.    (mas)     Grafiki użyte w tekście przedstawiają wygenerowane sztucznie zdjęcia nieistniejących ludzi z podpowiedzią dla wykrywaczy treści typu deepfake               {fastsocialshare}  

    Studenci i doktoranci Politechniki Krakowskiej mogą poznawać przemysł 4.0 nie tylko w teorii. Wkrótce w ramach zajęć na Wydziale Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej zaczną tworzyć symulacje z wykorzystaniem cyfrowej rozdzielnicy, podłączonej do chmury obliczeniowej. Technologia, którą dostarczy firma ABB, posłuży m.in. do prowadzenia projektów badawczych na potrzeby sektorów energetyki zawodowej i przemysłu. To nowy obszar w trwającej już na wielu polach współpracy Politechniki Krakowskiej i ABB.    By przybliżyć studentom zagadnienia i możliwości rozwiązań dla przemysłu 4.0, Politechnika Krakowska podpisała list intencyjny o współpracy ze spółką ABB w Polsce. Od dłuższego czasu pracownicy firmy ABB angażują się w życie uczelni prowadząc m.in. wykłady i szkolenia. W minionym roku ABB i Politechnika Krakowska otworzyły Centrum Materiałów Funkcjonalnych i Zaawansowanych Procesów Wytwarzania (CEFUMA). Tym razem współpraca przeniosła się do laboratorium Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej, gdzie na początku 2022 r. stanie inteligentna rozdzielnica niskiego napięcia. Urządzenie zostanie podłączone do chmury obliczeniowej i zintegrowane ze stanowiskami laboratoryjnymi, na których już zainstalowano aparaturę zasilającą i nadzorczą ABB, m.in. zabezpieczenia silnikowe nn, sterowniki programowalne, układy pomiarowe, terminale zabezpieczeniowe Sn.      – W laboratorium Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej mamy działający model systemu elektroenergetycznego, który w przyszłości inżynierowie będą obsługiwali w zakładach produkcyjnych i energetycznych. To najnowsza technologia dostępna na rynku. Dzięki niej wspólnie ze studentami możemy przeprowadzać badania z obszaru energetyki konwencjonalnej. W przyszłym roku postaramy się stworzyć nowe zastosowanie dla cyfrowej rozdzielnicy i opracować rozwiązanie, które zapewni ciągłość działania procesu technologicznego, nawet gdy w układzie nastąpi zanik napięcia – mówi mgr inż. Łukasz Sołtysek z WIEiK PK, kierownik projektu „Badania zabezpieczeń niskiego napięcia w standardzie rozdzielnicy cyfrowej, wpisującej się w koncepcję Przemysłu 4.0.” Celem projektu jest stworzenie systemu bezpieczeństwa, który w przyszłości mógłby zapobiegać nawet tak wielkim awariom jak blackout i długotrwała przerwa w dostawie energii elektrycznej, grożąca katastrofalnymi  skutkami społecznymi i gospodarczymi.   Wszystkie urządzenia w politechnicznym laboratorium będą ze sobą połączone i wpięte do chmury obliczeniowej, tak jak to ma miejsce w rzeczywistych rozwiązaniach przemysłowych. Rolę nadrzędnego systemu, agregującego dane ze wszystkich odbiorników w laboratorium (w tym z rozdzielnicy) będzie pełnić ABB Ability Energy and Asset Manager, do którego dostęp możliwy jest za pośrednictwem urządzeń podłączonych do Internetu np. urządzeń mobilnych. To bardzo użyteczne, także w sytuacji nauki zdalnej.    – Jeszcze kilka lat temu wiedza o przetwarzaniu w chmurze obliczeniowej była zarezerwowana dla działów IT. Obecnie trend ten ulega zmianie, a jego znaczenie dla inżynierów poszczególnych działów technicznych rośnie z roku na rok. Młodzi ludzie powinni więc poznawać możliwości takich technologii już w trakcie studiów. To dziś wymóg rynku pracy i jedna z bardziej istotnych kompetencji w przemyśle i energetyce, które w coraz większym stopniu korzystają z cyfryzacji – mówi Radosław Dudzik z ABB.    ABB od ponad 20 lat współpracuje ze środowiskiem akademickim w Polsce. Z Politechniką Krakowską realizuje wspólne projekty nie tylko w Centrum Materiałów Funkcjonalnych i Zaawansowanych Procesów Wytwarzania (CEFUMA), ale też patronując kilku politechnicznym kierunkom studiów. Studenci uczelni korzystają ze wsparcia ekspertów firmy także w ramach Koła Naukowego ABB. To w nim powstały tak unikatowe projekty jak biomimetyczna proteza dłoni sterowana impulsami EMG czy proteza kończyny dolnej dla baletnicy, opracowane przez studentki Wydziału Mechanicznego PK Agnieszkę Tkaczyk oraz Zuzannę Gwiazdonik i Annę Wątek. Studenci PK mogą również odbywać praktyki i staże w Korporacyjnym Centrum Technologicznym ABB w Krakowie. Firma wspiera nie tyko uczelnie z Krakowa, ale też z Wrocławia i Gdańska.    (mas, abb)     Fot. Jan Zych         {fastsocialshare}

    Dr inż. Stanisław Czernik (na zdjęciu / fot. Jan Zych) z Wydziału Architektury, konstruktor wieży widokowej ze ścieżką przyrodniczo-edukacyjną w koronach drzew w Krynicy-Zdroju, odebrał podczas gali branży budowlanej i architektonicznej statuetkę „Małopolski Inżynier Budownictwa” za 2019 r. (kategoria: Projektowanie). Nagroda została przyznana w 2020 r., ale – w związku z sytuacją epidemiczną – jej wręczenie odbyło się w październiku br.    Konkurs „Małopolski Inżynier Budownictwa” organizowany jest od 2009 r. Nagradzani są w nim inżynierowie będący członkami Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa w Krakowie. Laureatami mogą też zostać członkowie Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, ale za wybitne osiągnięcia dotyczące obiektów budowlanych oddanych do użytku na terenie Małopolski. Uroczysta gala wręczenia nagród odbyła się w październiku w Operze Krakowskiej. Wziął w niej udział m.in. minister infrastruktury Andrzej Adamczyk.    Zdobywca statuetki „Małopolski Inżynier Budownictwa” w kategorii Projektowanie – dr inż. Stanisław Czernik – studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Pracę magisterską pt. „Projekt konstrukcyjno-budowlany pensjonatu w stylu zakopiańskim” obronił w 2010 r. Od 2018 r. pracuje na Wydziale Architektury PK (Katedra Projektowania Architektoniczno-Budowlanego). Prowadzi ze studentami następujące przedmioty: „Konstrukcje budowlane”, „Mechanika budowli”, „Projektowanie zintegrowane” oraz fakultet „Zagadnienia konstrukcyjne w krajobrazie”.    W 2019 r. w Krynicy-Zdroju otwarta została pierwsza w Polsce wieża widokowa ze ścieżką edukacyjną wijącą się wśród koron drzew, według projektu architektów Jana Karpiela „Bułecki” i Wojciecha Trzebuni „Twardego”. Za konstrukcję obiektu odpowiadał zespół pod kierunkiem Stanisława Czernika. Przedsięwzięcie uzyskało tytuł „Budowa Roku 2019” (nagroda I stopnia). Wieża zlokalizowana jest w lasach pasma Jaworzyny Krynickiej. Liczy 49,5 m wysokości. Prowadzi do niej – wznosząca się stopniowo – trasa edukacyjna podpierana przez 18 wież i 87 słupów. Ścieżka mierzy 1030 m i jest obecnie najdłuższą tego typu realizacją w Polsce, cieszącą się dużą popularnością wśród turystów. Dr inż. Stanisław Czernik poświęcił tematyce wież i platform widokowych swoją rozprawę doktorską, którą obronił w 2021 r. na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.    Jednym z podstawowych celów dysertacji była próba kompleksowej analizy współcześnie występujących form strukturalnych i zastosowań funkcjonalnych wież i platform widokowych, które dostosowywane są do obsługi ruchu turystycznego wraz z oceną możliwości spełnienia wymogów w zakresie użytkowania ich przez osoby o ograniczonej zdolności ruchowej oraz małe dzieci. Ponadto autor podjął próbę sformułowania zasad kształtowania form architektonicznych wież i ścieżek napowietrznych zlokalizowanych w chronionych obszarach przyrodniczych z określeniem zalecanych systemów posadowienia takich obiektów.   W swojej pracy zawodowej dr inż. Stanisław Czernik brał udział w działaniach związanych z ochroną Zamku Królewskiego na Wawelu, Łazienek Królewskich w Warszawie czy ruin zamku w Czorsztynie i Mirowie. Sporządzał projekty konstrukcyjne stadionów piłkarskich (Stadion Miejski w Łodzi, stadion GKS Tychy), budynków użyteczności publicznej (np. Przyrodniczo-Medyczne Centrum Badań Innowacyjnych w Rzeszowie), budynków wielorodzinnych, a także wież widokowych w Kurzętnikach koło Ostródy oraz w Rzykach koło Andrychowa.    (bk)           {fastsocialshare}

    Poznaliśmy laureatów Konkursu Generalnego Konserwatora Zabytków RP oraz Zarządu Głównego Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków na najlepsze prace studialne, naukowe oraz popularyzatorskie, dotyczące ochrony zabytków i muzealnictwa. W gronie nagrodzonych nie mogło zabraknąć autorów związanych z Wydziałem Architektury Politechniki Krakowskiej.    Na konkurs wpłynęło 47 prac – 8 doktorskich, 29 magisterskich, 1 inżynierska, 4 wieńczące studia podyplomowe oraz 5 opracowań naukowych – z następujących uczelni i instytucji: Politechnika Krakowska, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Politechnika Warszawska, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wyższa Szkoła Techniczna w Katowicach, Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Politechnika Wrocławska, Instytut Kaszubski w Gdańsku, Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, Muzeum w Gliwicach, Instytut Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego.   Po zapoznaniu się z pracami, Komisja Konkursowa przyznała 10 nagród, każda w wysokości 5 tys. zł oraz 11 wyróżnień. W kategorii książka (monografia naukowa) nagrodę zdobyła dr inż. arch. Anna Staniewska z Katedry Architektury Krajobrazu Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Autorka została doceniona za monografię pt. „Obłędne Ogrody. Idea krajobrazu terapeutycznego w kompozycji zespołów szpitali psychiatrycznych XIX i początku XX wieku”, przedstawiającą genezę i ewolucję, a także interdyscyplinarne korzenie kształtowania krajobrazu jako wsparcia terapii w dawnych zakładach dla osób chorych psychicznie. Opierając się na obszernej bazie źródłowej, dr inż. arch. Anna Staniewska opisała przestrzeń kulturową charakterystyczną dla otoczenia szpitali psychiatrycznych z przełomu XIX i XX w., które lokowano w drobiazgowo zaprojektowanych parkach, nierzadko budując w pobliżu obiekty gospodarcze i ogrody użytkowe, umożliwiające realizację terapii zajęciowej. W pracy przywołano szereg modelowych europejskich przykładów klinik, które wiodły prym w okresie, gdy rodziła się psychiatria jako osobna gałąź medycyny. Książka „Obłędne Ogrody” została opublikowana w 2020 r. przez Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, które – właśnie za tę monografię – zdobyło Wyróżnienie Rektora Uniwersytetu Warszawskiego dla Publikacji Akademickiej w Dziedzinie Nauk Społecznych i Humanistycznych (2021 r.).    W kategorii praca doktorska nagrodę otrzymała m.in. dr inż. arch. Dominika Długosz – autorka obronionej na Wydziale Architektury PK rozprawy pt. „Adaptacja zabytkowych kościołów katolickich do nowych funkcji na wybranych przykładach w Polsce oraz Europie zachodniej” (promotor: prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka). Mgr inż. arch. kraj. Aleksandra Skrzypek została jedną z laureatek w kategorii praca magisterska. Komisja nagrodziła jej dyplom pt. „Rewitalizacja obszaru dawnych klinik w dzielnicy Wesoła w Krakowie” (promotor: dr hab. inż. arch. Katarzyna Hodor, prof. PK; współpromotor: dr inż. arch. kraj. Miłosz Zieliński).    Więcej informacji na temat Konkursu Generalnego Konserwatora Zabytków RP oraz Zarządu Głównego Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków tutaj.    (bk)             {fastsocialshare}